بازسازی و دکوراسیون یک فضای مسکونی یا تجاری یک فرایند پیچیده و هنرمندانه است که نیاز به توجه به جزئیات، سلیقه، بودجه و نیازهای مشتری دارد. برخی از طراحان داخلی سعی می‌کنند با استفاده از الگوها، رنگ‌ها، مواد و لوازم جانبی جدید و متفاوت، فضای خلاقانه و پیشرو ایجاد کنند. این سبک از کار و طراحی را می توان آوانگارد نام گذاشت که به معنای پیشرو و نوآور بودن است. آوانگارد بودن در طراحی داخلی به این معناست که از قوانین و اصول مرسوم و کلاسیک پرهیز می کنید و به جای آن فضای ذهنی خود را برای تجربه های جدید و جسورانه باز و پذیرا می کنید.
اما آیا آوانگارد بودن در طراحی داخلی همیشه منجر به نتایج خوب و رضایت بخش می شود؟ آیا ممکن است با استفاده از این سبک، فضای خود را به شکل نامتناسب، نامرتب یا حتی زشت درآورید؟ پاسخ به این سوالات مهم بستگی به چند عامل دارد.
یک عامل مهم، هماهنگ بودن سبک طراحی با شخصیت، سلایق و انتظارات مشتری است. برخی از مشتریان دوست دارند فضای خود را با رعایت اصول مرسوم کلاسیک، ساده، شیک (از لحاظ باور عمومی) و با دوام طراحی کنند. برخی دیگر دوست دارند فضای خود را با استفاده از ایده‌های جدید، خلاقانه و منحصر به فرد، پر از حس و حال تازه، رنگ و حرکت طراحی کنند. در نتیجه، طراح باید با توجه به نظر مشتری، سبک و خط فکری مناسب را انتخاب کند.
عامل دیگر، تعادل بین آوانگارد بودن و رعایت اصول هنر و زیبایی شناسی است. آوانگارد بودن به معنای شکستن قوانین نیست، بلکه به معنای تغییر قوانین است. چالش اصلی در این سبک طراحی این است که چگونه با استفاده از عناصر جدید و نامتعارف، فضایی هماهنگ، متناسب، متقارن و متعادل از نظر شکل form، محتوا function ایجاد کنیم. برای مثال، اگر از یک مبل با شکل نامنظم و رنگ‌های تیره استفاده کنیم، باید با استفاده از روشنایی، فضا، رنگ و لوازم جانبی مناسب، تعادل را در فضا ایجاد کنیم. در غیر این صورت، ممکن است فضای خود را به شکل نامتناسب و ناراحت کننده درآوریم.
به طور خلاصه، آوانگارد بودن در طراحی داخلی یک سبک جذاب و جالب است که می تواند فضای خود را به شکل منحصر به فرد و خلاقانه درآورد. اما برای موفقیت در این سبک، باید به نظر مشتری، تعادل و زیبایی توجه کرد. در غیر این صورت، ممکن است با ضدیت با اصول پذیرفته شده مرسوم و کلاسیک، فضای خود را به شکل نامطلوب و ناراضی کننده درآوریم.
بدون دیدگاه